در اعتقاد شیعه امامت تنها به امور شرعی و اعتقادی مردم و یا حتی امور اجتماعی و سیاسی محدود نمیشود. بلکه امام به عنوان حجت خدا در عالم تکوین نیز نقش داشته و واسطه فیض الهی به بندگان است. به عبارت دیگر آنچه که خداوند در عالم هستی مقدر فرموده از مجرای امام و حجت عصر بر مردم جاری و ساری میشود.
از این روست که در زیارت جامعه کبیره که از امام هادی، نقل شده خطاب به ائمه معصومین، عرض میکنیم: خداوند، هستی را به وسیله شما آغاز کرد و به وسیله شما نیز به انجام میرساند. او به وسیله شما باران را نازل میکند و به وسیله شما تا زمانی که خود اراده کند، آسمان را از اینکه بر زمین فرو افتد، نگاه میدارد، و هم به وسیله شما غم و اندوه را برمیدارد و سختیها را برطرف میسازد.
با توجه به این بینش و این اعتقاد نسبت به امامان معصوم و حجتهای الهی، است که شب قدر مفهوم میابد؛ شبی که فرشتگان و روح به اذن پروردگار خویش "کل امر" یا برنامه یکساله جهان هستی را بر کسی که از سوی خداوند برگزیده شده عرضه میدارند چنانکه در روایتی از حضرت محمد (ص) نقل شده آمده است: به شب قدر ایمان بیاورید همانا در این شب امور یک سال (همه آنچه در یکسال واقع میشود) نازل میگردد و برای این موضوع پس از من پیشوایانی وجود دارند که عبارتند از: علیبنابیطالب و 11 تن از نوادگان او.
با توجه به آنچه گذشت بر همه ما لازم است که در فرصت به دست آمده در ماه رمضان از یک سو به نقش و جایگاهی که حضرت بقیهاللهالاعظم، ارواحنافدا، به عنوان حجت خدا و امام عصر در سراسر جهان هستی و در زندگی همه انسانها دارند، توجه کنیم و آن را به درستی بشناسیم و از سویی دیگر به وظیفه و تکلیفی که در برابر آن وجود مقدس که ولی نعمت همه ما و واسطه همه فیوضات الهی هستند بخوبی واقف شویم و بدانیم که مه نعمتها و برکتهای الهی به سبب وجود ایشان بر ما جاری شده و بنابراین بیتوجهی و غفلت نسبت به آن حضرت، ناسپاسی و قدرناشناسی بزرگی است که خداوند بسادگی از آن نخواهند گذشت